گرفتن با "بند"

← تجدید نظر با خواننده در ذهن - ده سوالنظریه ترس - قسمت اول →
گرفتن با "بند"
ارسال شده در تاریخ 5 نوامبر 2018توسط pat thomson
wim-arys-523715-unsplash.jpg

به تازگی از من سؤال شده که چه احساسی نسبت به پاراگراف ها دارم. "خوب می دانید ، تمام احساسات" من ممکن است پاسخ داده ام. اما من عمدتاً این کار را نکردم زیرا من معمولاً به پاراگراف فکر نمی کنم. این سوال باعث تعجب من شد که آیا پاراگراف را بصورت صحیح می گیرم یا نه.

پاراگراف ها بسیاری از زمان ها زیر آگاهی من قرار می گیرند. اما آگاهی از پاراگراف وقتی سطح می خوانم که چیزی را می خوانم که نویسنده در آن ظاهر نشود می دانم که پاراگراف چیست. وقتی انتظار دارم آنها را ببینم به پاراگرافها توجه می کنم و آنها آنجا نیستند. من به جای حضورشان متوجه غیبت آنها می شوم.

احتیاط انتظار ندارم اگر متن را بخوانم که قصد دارد قالب نثر دانشگاهی معمول را بشکند ، پاراگراف ببینم. چیزی که به صورت تحریک آمیز نوشته شده است ، یا به عنوان یک مونتاژ یا به عنوان شعر نثر یا به عنوان یک جریان آگاهی. این احمقانه است که انتظار داشته باشید نثر "artful" را دنبال کنید تا همان عرف را به عنوان استاندارد علمی انگلیسی استاندارد خود دنبال کنید. من انتظار ندارم پاراگراف هایی با طول یکنواخت ببینم. پاراگراف ها می توانند به مدت های مختلف ، حتی در مواردی ، جملات مجرد باشند.

اما وقتی صفحه ای یا بیشتر از نوشته های دانشگاهی را می بینم که به شکلی شکسته نشده است ، همیشه شوخ می شوم. پاراگرافهای بله ، شکسته شده است.

بنابراین آنچه در مورد مگا پاراگراف است که مرا هشدار می دهد؟

خوب ، این ساده نیست که خواننده ساده تر باشد - در صورت تقسیم نثر با ایده های نویسنده درگیر شود. این قطعاً درست است. اما من همچنین نگران این موضوع هستم که آمده ام که پاراگراف هیولا ، به ویژه در نوشتن آکادمیک ، را با گل و لای ایده ها مرتبط کنم.

من به عنوان یک خواننده مکرر پایان نامه ها و مقالات آکادمیک ، می فهمم که یک پاراگراف بیش از حد تورم معمولاً نتیجه یک مشکل نوشتن نیست. این طور نیست که نویسندگان اصول اساسی ترکیب را نمی دانند. اینکه آنها سرنخی ندارند که یک پاراگراف چیست. خوب ، بله ، گاهی اوقات ممکن است اینگونه باشد. اما غالباً غیر از این ، پاراگراف متورم و مستهجن از نویسندهای ناشی می شود که کاملاً نمی داند چه چیزی در تلاشند بگویند.

پاراگراف دراز ، غالباً به نویسنده ای علامت می زند که هنوز نتوانسته است از پیشرفت یک ایده کلی بطور مداوم تعریف کند. ممکن است بگوییم که نویسندگان پاراگراف طولانی یک مسئله نوشتن فکر دارند - نه نوشتن فنی -.

نویسندگان پاراگراف تمام مطالب خود را جمع کرده اند ، اما آنها هنوز نمی دانند کدام یک از بیت هایی که جمع کرده اند از سایرین مهم هستند. آنها هنوز نمی دانند چه بیتی باید وارد شود. آنها نمی توانند مراحلی را ایجاد کنند که خواننده را با استدلال خود هدایت کند. همانطور که همکاران نوردیک من می گویند ، آنها هیچ نخ قرمز ندارند .

و هرکدام از این مراحل است که باید هریک از بندها را تشکیل دهد. هر پاراگراف جداگانه حرکتی به سمت ایده کلی است.

معمول ترین روش برای فکر کردن در مورد پاراگرافهای مورد استفاده در استدلال دانشگاهی ، دیدن آنها از سه عنصر است:

جمله ای در آغاز یا در نزدیکی آن که مرحله بحث را ارائه می دهد. این اغلب یک جمله موضوعی خوانده می شود زیرا بیان می کند که پاراگراف در مورد چیست - "موضوع" آن است.
مجموعه ای از جملات که موضوع را تبیین ، اثبات و واجد شرایط می کند. همانطور که گفته شده بسیار ارتدکس   استرنک و وایت است ، او (sic) می تواند با بازگرداندن آن به اشکال دیگر ، با تعریف اصطلاحات آن ، با رد کردن مکالمه ، با ارائه تصاویر یا موارد خاص ، معنی جمله را روشن کند. او ممکن است آن را با اثبات اثبات کند؛ یا او ممکن است با نشان دادن پیامدهای و پیامدهای آن ، آن را توسعه دهد. در یک پاراگراف طولانی ، او ممکن است چندین مورد از این مراحل را انجام دهد.
جمله ای آخر که به نوعی تأکید مجدد بر موضوع است ، غالباً از طریق پیامد ، و به مرحله بعد منتهی می شود.
اکنون ، اگر "پاراگراف" را google بنویسید ، برای این سه عنصر ممتازهای مختلفی پیدا می کنید ، همه اینها برای کمک به نویسندگان در پاراگراف علمی معمولی طراحی شده اند. من کلمه اختصاری MEAL را بسیار دوست دارم - برای هر کسی که پاراگراف را دریافت نکرده است ، مفید واقع شده است:

M ایده العین : جمله A که معرفی این بتن ساخته شده در پاراگراف
E vidence : حمایت از ادعای مطرح شده به عنوان ایده اصلی
راه حل : توضیح و ارزیابی شواهد برای ادعا
L ink back / Lead out : نتیجه گیری از ایده و آماده سازی برای مرحله بعدی
اما ، همانطور که گفتم ، روش های زیادی برای صحبت در مورد پاراگراف ها وجود دارد ، و شما باید یکی از مواردی را پیدا کنید که بیشترین حس را برای شما ایجاد کند. و احتیاطها را نیز در اینجا تکرار خواهم کرد - همه انواع نوشتن آکادمیک از این نوع پاراگراف استفاده نمی کنند - این یک "انگلیسی" بسیار است ، روشی سفید غربی ، که می تواند در مورد استدلال آکادمیک باشد ، بخوانید.

با این حال ، پاراگراف برای بسیاری از ما مهم است. خوانندگان دانشگاه انتظار دارند که آنها را ببینند. بنابراین این باعث می شود آنها چیزی را در نظر بگیرند. اما از نظر من ، اولین نکته آگاهی از پاراگراف مربوط به حرف شناسی نیست بلکه درباره نوشتار است. می بینید ، ما نویسندگان می توانند از درک خود در مورد پاراگراف استفاده کنند تا به پیشبرد و بازنگری ما کمک کند.

از آنجا که پاراگراف عدسی است که از طریق آن می توان تفکر ، نوشتن ایده ها را مدیریت کرد ، می تواند بسیار مفید باشد:

برای برنامه ریزی یک بخش از نوشتن از جملات موضوعی استفاده کنید
به جای اینکه فقط یک لیست نقطه ای از چیزهایی را که برای نوشتن در مورد آنها می نویسید ، بنویسید ، از جملات موضوعی به عنوان طرح کلی خود استفاده کنید. این ممکن است به این معنی باشد که شما باید ابتدا یک لیست گلوله تولید کرده و سپس آن را به جملات موضوعی تبدیل کنید. و به نوبه خود ، این ممکن است بدان معنی باشد که شما مجبورید دوباره سفارش دهید. و شما ممکن است خود را در زیر تقسیم برخی از گلوله ها به نقاط و جملات کوچکتر تقسیم کنید. هورا. در همان نقطه ای است که شما یک نقطه گلوله را تقسیم می کنید که خطر نوشتن پاراگراف های غول پیکر ، غرق در صفحه را کاهش می دهید و خواننده شما نمی تواند باعث ایجاد سر و دم شود. و هنگامی که جمله موضوع هر پاراگراف را مرتب کردید ، می توانید پاراگراف های خود را مطابق با حرکت MEAL بنویسید - یا نه.

برای تجدید نظر در پیش نویس خود از جملات موضوعی استفاده کنید
جملات موضوعی را که قبلاً در پیش نویس خود نوشتید ، لیست کنید. شروع هر پاراگراف. هنگامی که آنها را ذکر کردید می توانید ببینید که آیا آنها به ترتیب صحیح هستند و یا اینکه آیا هیچ پستی وجود ندارد. آیا جملات مبحث به خودی خود یک استدلال منطقی و منسجم می کند؟ برای انجام مراحل در بحث باید چه کارهایی انجام شود؟ این روند گاهی اوقات به ایجاد یک طرح کلی مع گفته می شود.

دقیقاً درصورتی که خود را بدون ایجاد پاراگراف در صفحات نوشتید ، ممکن است دوست داشته باشید که این دو استراتژی را امتحان کنید تا ببینید که آیا اینها کمک می کنند یا خیر. جمله و متوقف شود. یا جملات موضوع را به عنوان چک بخوانید و استخراج کنید.

این کار را انجام دهید و خوانندگانی مثل من هنگام خواندن نوشتار تجدید نظر شده شما از پاراگرافهای شما آگاهی ندارند.