من برای سال جدید قطعنامه نمی گیرم. من نمی حال همیشه خودم را یک یادآوری در مورد آنچه که مهم است در زندگی دانشگاهی است. یادآوری معمولاً نقل قولی است که من در طول سال پیدا کردم ، چیزی که می خواهم در مورد آن فکر کنم و شاید بعداً از آن استفاده کنم.
نقل قول ها روی نت های چسبنده ای است که من در بالای میز کار خود نگه می دارم. در هفته بین کریسمس و سال نو ، یادداشت های مهم سال را مرور می کنم. من چیزی را پیدا می کنم که طنین انداز باشد ، سپس آن را چاپ می کنم و کنار کامپیوترم قرار می دهم.
بسیاری از نقل قول های یادداشت شده من در مورد نوشتن و تمرین علمی است. اما برخی ، مانند انتخاب امسال ، ناشی از تحقیقات هنری است که من انجام می دهم. در سال 2018 ، نقل قول من از ژیل دلوز است که در نیچه می نویسد :
. رقص ، خنده و بازی قدرت تأثیرگذار در تأمل و توسعه است. رقص تأیید می کند و بودن و هستی شدن. خنده ، غرش خنده ، تصدیق تعدد و وحدت تعدد. بازی شانس و ضرورت شانس را تأیید می کند. (ص 183)
به نظر می رسد در محیط های کار نمایشی و زمانهای ی شدید ، تمرکز بر روی کوچک ، اینجا و اکنون انسان و انسان بسیار ضروری به نظر برسد. این سال آینده می خواهم از اهمیت هستی بودن ، در لحظه بودن بودن ، بودن با افراد دیگر ، باز بودن و استقبال از لذت سرنوشت سازان آگاه باشم.
2017-07-24 14.36.00_preview.jpeg
من همچنین قصد دارم تا به این طرح که Linda Stupart در طول مدرسه تابستانی 2017 TATE از من ساخته است ، بپردازم.
اوه ، و بله ، چاپگر فقط یک بار در هفته برای آینده قابل پیش بینی ارسال می کند. دوشنبه صبح ، 7 صبح ، GMT.
درباره این سایت